Hrvatsko arhitektonsko stvaralaštvo obogaćeno je radom Emila Seršića, rođenog 12. prosinca 1927. u Baški. Seršić je diplomirao 1958. na Arhitektonskom fakultetu u Zagrebu, pod mentorstvom Zdenka Strižića, započevši svoju plodnu karijeru u projektnom uredu Löwy. No, prava raznolikost njegovog rada procvjetala je između 1967. do 1990. godine, u vrijeme kada je bio na čelu Tehnoprojekta u Zagrebu.
Njegov pristup arhitekturi bio je obilježen racionalnošću i prilagodljivošću specifičnostima svakog zadatka. Analitički postupak temeljio je svoju arhitekturu na suzdržanom izrazu, istovremeno čineći je iznimno funkcionalnom. Ovaj pristup ostvario je kroz različite vrste projekata – od hotela
(hotel u Virovitici, hotel “Beli Kamik” u Njivicama, hotel “Panonija” u Osijeku (s M. Salajem) preko poslovnih i javnih objekata (robna kuća “Krk” u Krku, više pekara “Žitokombinata” – rekonstrukcije i adaptacije, sportski objekt uz teniske terene u Baški), sakralnih objekata (Franjevačka gimnazija i internat s kapelom u Samoboru, Bogoslovno sjemenište u Rijeci, dom Časnih sestara u Samoboru), objekata studentskog standarda (studentski dom u Osijeku, dva stambena paviljona u studentskom naselju “S. Radić” (SAVA) u Zagrebu te središnji društveni objekt SKUC u istom naselju, studentski dom “Podmurvice” u Rijeci), i višestambenih objekata (stambeni kompleksi FANI i TURČI na Krku, 877 stanova blokova 3A i 3B u naselju Travno u Zagrebu, stambeno poslovni kompleks u Baški), do brojnih obiteljskih kuća na otoku Krku.
Jedno od najimpresivnijih ostvarenja u njegovoj karijeri je Crkva Sv. Križa u Novom Zagrebu, projektirana s Matijom Salajem 1968. godine. Ova sakralna građevina i dalje se smatra jednom od najuspješnijih u Hrvatskoj. No, Seršićeva ruka ostavila je pečat i na mnogim domovima i stanovima širom zemlje, gdje danas žive ljudi okruženi njegovim prepoznatljivim dizajnom.
Emil Seršić nije bio samo arhitekt na papiru; postao je i prvi demokratski izabrani načelnik Općine Baška nakon Domovinskog rata. Ta uloga govori ne samo o njegovoj stručnosti već i o cijenjenosti koju je uživao među ljudima koje je služio. Njegova predanost i doprinos lokalnoj zajednici svjedoče o širokom spektru njegove ljubavi prema arhitekturi i društvu.
Emil Seršić preminuo je 11. veljače 2011. godine, ali njegovo naslijeđe i dalje živi kroz arhitektonske bisere koje je ostavio iza sebe. Njegova suzdržana elegancija i funkcionalnost nastavljaju nadahnjivati nove generacije arhitekata, dok njegova uloga u demokratskom životu Općine Baška ostaje trajni podsjetnik na čovjeka koji je ne samo gradio zgrade već i zajednice.
